ทั้งสามหัวข้อข้างต้นคือข้อผิดพลาดที่เป็นปฏิกิริยาต่อเนื่องอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ถ้าเปรียบร่างกายของเราขณะสวิงไม้กับเครื่องจักร ลำตัวของเราเปรียบเสมือนเฟืองอันใหญ่ แขนและมือคือเฟืองอันเล็กและเล็กที่สุดรองลงมา

สะโพกโย้

นักกอล์ฟที่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องกลไกของวงสวิงพอสมควรจะเข้าใจถึง ขั้นตอนของการถ่ายเทน้ำหนักขณะสวิงว่าขณะขึ้นไม้น้ำหนักจะต้องถ่ายไปตกที่เท้า ขวาที่จุดสูงสุดของวงสวิง ความเข้าใจนี้เป็นความเข้าใจที่ถูกต้อง แต่เป็นที่น่าเสียดาย ที่นักกอล์ฟจำนวนมากพยายามถ่ายน้ำหนักให้ไปตกที่เท้าขวาขณะขึ้นไม้ผิดวิธีด้วย การโยกสะโพกและลำตัวช่วงล่างไปทางขวา การที่สะโพกและลำตัวช่วงล่างโย้ไปทางขวา จะมีผลให้ลำตัวช่วงบนเอนพลิกกลับเข้าหาเป้าหมาย แทนที่น้ำหนักจะเคลื่อนไปตก ที่เท้าขวา น้ำหนักส่วนใหญ่กลับจะเคลื่อนมาตกที่เท้าซ้ายที่จุดสูงสุด (1)

เข่าขวาของเราเปรียบเสมือนแกนหลักของการขึ้นไม้ ขณะขึ้นไม้ลำตัวช่วงบน จะหมุนสวนกับเข่าขวาที่ค้ำยันอย่างมั่นคง เข่าขวาจะต้องไม่โยกออกจากตำแหน่งเดิม และย่อในมุมเดียวกับตอนที่ยืนจรดลูก ถ้านักกอล์ฟขึ้นไม้ด้วยเข่าขวาที่ยืดขึ้น

เมื่อใดที่ผมต้องการตรวจสอบแนวการขึ้นไม้ของลูกศิษย์ ผมจะตรวจสอบ ตอนที่ลูกศิษย์สวิงไม้ขึ้นมาได้ครึ่งทาง เพราะแนวของก้านไม้ขณะที่ไม้สวิงขึ้นมาได้ ครึ่งทางจะเป็นตัวกำหนดคุณภาพของการขึ้นไม้ไปที่จุดสูงสุดของวงสวิง แนวของ ก้านไม้ที่ตั้งชันมาก

วงสวิงเป็นปฏิกิริยาต่อเนื่องเป็นลูกโซ่ หากไม้กอล์ฟลากออกจากลูกอย่าง ถูกต้อง ไม้กอล์ฟก็จะมีโอกาสสวิงขึ้นไปอยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้องที่จุดสูงสุดได้ง่ายขึ้น นักกอล์ฟที่มีปัญหาในการสวิงจะมีข้อผิดพลาดในการลากไม้ออกจากลูกกอล์ฟอยู่ 2 รูปแบบ คือ

เกร็ง อาการเกร็งคือศัตรูอันดับหนึ่ง […]