หมายเหตุ
นักกอล์ฟส่วนใหญ่มักขยับมือกลับไปจับกริพแบบเดิม ที่เคยถนัดโดยไม่รู้ตัว ดังนั้นจึงขอให้ก้มลงตรวจสอบกริพให้ถูกต้องอีกครั้งก่อนลากไม้ขั้นให้เป็น กิจวัตร
2 ปักทีให้ต่ำลง
ดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้นว่าการสวิงไม้ด้วยแนวที่ดันจากด้านในออกด้านนอก เส้นเป้าหมายจะมีผลต่อเนื่องให้จุดต่ำสุดของวงสวิงอยู่ที่ด้านหลังลูกกอล์ฟ ดังนั้นนักกอล์ฟที่มีปัญหาตีลูกฮุคจึงมักปักทีให้ลูกอยู่ในระดับสูงกว่าปกติ (รูป 1) เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้หัวไม้ตีถูกพื้นก่อนถูกลูกกอล์ฟ หรือสวิงหัวไม้เสยขึ้นโดนที่หัวลูก
เพื่อการแก้ไข ขอให้ปักทีให้ต่ำลงโดยให้ 1/2 ส่วนของลูกกอล์ฟอยู่เหนือด้านบนของหัวไม้กอล์ฟ (รูป 2) เพื่อเป็นการบังคับให้สวิงหัวไม้ลงหาลูกกอล์ฟในมุมที่ชันขึ้น ซึ่งจะส่งผลให้หัวไม้สวิงดันจากด้านในได้น้อยลงได้โดยอัตโนมัติ และหากท่านสวิงหัวไม้ถูกพื้นก่อนถูกลูกกอล์ฟ หรือสวิงหัวไม้เสยขึ้นถูกที่หัวลูก ก็จะเป็นการฟ้องว่าท่านยังคงสวิงไม้ในแนวดันจากด้านในออกด้านนอกเส้นเป้า หมาย ซึ่งต้องกลับไปแก้ไขที่แนวการสวิงให้ถูกต้อง
3 ยืนเปิด ลูกค่อนซ้าย
เพื่อ เป็นการชดเชยแนวการสวิงที่ดันจากด้านในออกด้านนอกเส้นเป้าหมายให้กลายมาเป็น แนวสแควร์เข้าหาลูกกอล์ฟในมุมกวาด ขอให้ยืนให้เส้นที่ลากผ่านปลายเท้าและแนวของไหล่อยู่ในตำแหน่งเปิดไปทางซ้าย ราว 11.30 นาฬิกา (รูป 1) ตำแหน่งของลูกกอล์ฟอยู่ตรงกับกลางฝ่าเท้าซ้าย มืออยู่ตรงกับหัวไม้ แขนขวาเหยียดตรงอย่างผ่อนคลาย และเอียงตัวไปทางด้านขวาเพียงเล็กน้อย (รูป 2)
4 ซ้อมสวิงลม
สวิงคร่อมจากด้านนอกเข้าด้านใน-เปิดหน้าไม้ผ่านจุดกระทบ
หลัง จากการเตรียมตัวเพื่อชดเชยไม่ให้หัวไม้สวิงดันมาจากด้านในเส้นเป้าหมายอย่าง ถูกต้องแล้ว ให้วางที่ครอบหัวไม้ที่ด้านหลังลูกกอล์ฟราว 6 นิ้ว และห่างจากโคนไม้ราว 2 นิ้ว (รูป 1) แล้วซ้อมสวิงลมด้วยความรู้สึกเหมือนการตีลูกให้สไลซ์ นั่นคือ การสวิงหัวไม้ให้คร่อมจากด้านนอกเข้าด้านในเส้นเป้าหมายโดยไม่ให้ถูกที่ครอบ หัวไม้ พร้อมกับเปิดหน้าไม้ผ่านจุดกระทบเพื่อตีลูกให้พุ่งไปทางซ้ายของเป้าหมายแล้ว เลี้ยวออกทางด้านขวา (รูป 2) เป็นการทำให้เกินในทางตรงกันข้ามเพื่อให้เป็นการบวกลบกับข้อผิดพลาดเดิมคือ การสวิงไม้ดันจากด้านในออกด้านนอกเส้นเป้าหมายเข้ากระทบลูกด้วยหน้าไม้ที่ อยู่ในตำแหน่งปิด ตีลูกพุ่งไปทางขวาของเป้าหมายแล้วเลี้ยวเข้าด้านซ้าย หากท่านสามารถสวิงลมโดยไม่โดนที่ครอบหัวไม้ได้ แสดงว่าท่านได้แก้ไขอาการสวิงหัวไม้ดันจากด้านในออกด้านนอกได้อย่างถูกต้อง
5 ตีลูก
หลัง จากได้เตรียมตัวและซ้อมสวิงลมอย่างถูกต้องแล้ว ก่อนตีลูกจริงให้สวิงลมด้วยความรู้สึกของการตีลูกให้สไลซ์ 1-2 ครั้ง เพื่อทบทวนความรู้สึกแล้วตีลูก หากลูกที่ตีพุ่งตรงเข้าหาเป้าหมายในช่วงแรกแต่ยังคงเลี้ยวเข้าซ้ายในช่วง ปลาย ขั้นตอนต่อมาคือ การตรวจสอบว่าท่านตีถูกที่กลางหน้าไม้หรือไม่
6 ตีให้ถูกกลางหน้าไม้
หาก ท่านสามารถสวิงหัวไม้ลงมาตีลูกโดยไม่โดนที่ครอบหัวไม้ และลูกที่ตีพุ่งตรงเข้าหาเป้าหมายในช่วง 100 หลาแรก แสดงว่าท่านได้แก้ไขอาการสวิงไม้ดันจากด้านในออกด้านนอกเส้นเป้าหมายซึ่ง เป็นต้นเหตุของการตีลูกฮุคและลูกดันขวาได้ถูกทาง แต่การที่ลูกยังเลี้ยวซ้ายอาจเป็นเพราะตีโดนที่ปลายไม้ หรือตีลูกด้วยหน้าไม้ที่อยู่ในตำแหน่งปิดที่จุดกระทบ
ตามที่ได้กล่าว มาแล้วข้างต้นว่า เราจำเป็นต้องตีให้ถูกกลางหน้าไม้ก่อนการปรับหน้าไม้ให้สแควร์ ดังนั้นจึงขอให้ตรวจสอบว่าท่านตีถูกที่กลางหน้าไม้หรือไม่ด้วยการดูจากรอย ที่ไม้กระทบลูก หาก
มองเห็นรอยไม่ชัดให้ใช้เทปแปะที่หน้าไม้หรือใช้ แป้งทาที่หน้าไม้ ซึ่งจะช่วยให้เห็นรอยกระทบได้อย่างชัดเจน และหากพบว่าท่านตีโดนที่ปลายไม้ซึ่งเป็นสาเหตุให้ตีลูกพุ่งออกจากหน้าไม้ทาง ขวาของเป้า
หมายแล้วเลี้ยวหักเข้าด้านซ้าย วิธีแก้ไขคือ การยืนให้ใกล้ลูกกอล์ฟมากขึ้นเรื่อยๆ จนเจอตำแหน่งของการยืนที่ทำให้ตีถูกที่กลางหน้าไม้พอดี และนั่นคือ ตำแหน่งของการยืนที่เหมาะสมกับวงสวิงของท่าน
หากท่านสวิงหัวไม้ในแนว ที่ถูกต้องเข้าตีโดนกลางหน้าไม้ แต่ลูกยังคงเลี้ยวซ้ายแสดงว่าหน้าไม้อยู่ในตำแหน่งปิดที่จุดกระทบ และขั้นตอนต่อไปคือ การสวิงหน้าไม้ให้กลับมากระทบลูกในตำแหน่งสแควร์ตามแบบฝึกหัดต่อไปนี้
7 เปิดหน้าไม้ผ่านจุดกระทบ
แบบฝึกหัดที่ 1 จบวงให้หน้าไม้หงายขึ้น
จาก แนวการสวิงเดิมที่ดันจากด้านในออกด้านนอกเส้นเป้าหมาย ทำให้ท่านต้องพยายามปิดหน้าไม้ให้เร็ว เพื่อป้องกันไม่ให้ตีลูกดันหลุดไปทางขวา แต่หลังจากท่านได้แก้ไขแนวที่ดันให้กลายมาเป็นแนวสแควร์แล้วยังพยายามปิด หน้าไม้เร็วเหมือนเดิม ลูกที่ตีก็จะพุ่งตรงเข้าหาเป้าหมายในช่วงแรก แล้วเลี้ยวหักเข้าด้านซ้ายอย่างแรง
ดังนั้นสิ่งที่ต้องทำในอันดับต่อมาคือ การทำในทางตรงข้ามด้วยการเปิดหน้าไม้ผ่านจุดกระทบ
1 ซ้อมสวิงลมด้วยการขึ้นไม้ตามปกติ (รูป 1)
2 สวิงไม้ผ่านจุดกระทบมาจบ 3/4 วงสวิงด้วยแขนทั้งสองข้างที่เหยียดตรงด้วยหน้าไม้ที่หงายขึ้นฟ้า (รูป 2)
3 เมื่อซ้อมสวิงลมจนเกิดความชำนาญ ให้ตีลูกจริงด้วยความรู้สึกเดียวกันไปจนจบวงสวิง
แบบฝึกหัดที่ 2 ชิพให้สไลซ์
เพื่อ การแก้ไขอาการตีลูกฮูคเนื่องจากการตีลูกด้วยหน้าไม้ที่อยู่ในตำแหน่งปิดที่ จุดกระทบ ขอให้ทำให้เกินในทางตรงข้ามโดยตั้งใจชิพลูกให้เลี้ยวออกทางด้านขวาโดย
1 ยืนจดลูกด้วยท่ายืนปกติ
2 ขึ้นไม้ 1/3 วงสวิงให้ก้านไม้ขนานกับพื้น
3 ชิพลูกเบาๆ ด้วยฝ่ามือขวาที่หงายอยู่ใต้ฝ่ามือซ้ายเข้าตีลูกด้วยหน้าไม้ที่อยู่ในตำแหน่งเปิดให้ลูกเลี้ยวออกทางขวาให้มากที่สุด
4 เมื่อสามารถชิพลูกให้เลี้ยวออกทางด้านขวาให้ติดๆ กัน 3 ลูกให้ตีเต็มวงด้วยความรู้สึกเดียวกัน
หาก ทำทั้งสองแบบฝึกหัดข้างต้นแล้วปรากฎว่าท่านตีลูกเลี้ยวออกด้านขวาได้อย่าง สม่ำเสมอแสดงว่าท่านได้แก้ไขอาการตีลูกด้วยหน้าไม้ที่อยู่ในตำแหน่งปิดผ่าน จุดกระทบได้อย่างถูกต้องแล้ว แต่ได้เปิดหน้าไม้มากเกินไป และสิ่งที่ต้องทำในอันดับต่อมาคือ การหาไทมิ่งเพื่อปิดหน้าไม้ให้กลับมากระทบลูกในตำแหน่งสแควร์จนสามารถตีลูก ตรงเข้าหาเป้าหมาย
สรุปย่อ
เซท-อัพ
1 ปักทีให้ต่ำลงโดยให้ 1/2 ส่วนของลูกกอล์ฟอยู่เหนือหัวไม้
2 จับกริพให้เป็นกลางค่อนไปทางวีค (ดูหน้า 36 คลิ๊ก.. )
3 ยืนเปิดราว 11.30 นาฬิกา
4 ลูกกอล์ฟอยู่ตรงกับกลางฝ่าเท้าซ้าย
5 มืออยู่ตรงกับหัวไม้กอล์ฟ
6 ข้อศอกขวาเหยียดตรง
7 เอียงลำตัวช่วงบนไปทางขวาเพียงเล็กน้อย
สวิง
1 วางที่ครอบหัวไม้ด้านหลังลูกกอล์ฟ 6 นิ้ว และห่างจากโคนไม้ 2 นิ้ว (รูป 1)
2 ซ้อมสวิงลมด้วยความรู้สึกของการสวิงหัวไม้ให้คร่อมจากด้านนอกเข้าด้านในเส้น เป้าหมายผ่านที่ครอบหัวไม้และเปิดหน้าไม้ผ่านจุดกระทบ (รูป 2)
3 หากหัวไม้สวิงผ่านที่ครอบหัวไม้ได้ แต่ลูกที่ตียังคงเลี้ยวซ้าย ให้ตรวจสอบว่าตีถูกปลายไม้หรือไม่ หากพบว่าตีถูกปลายไม้ ให้ยืนใกล้ลูกมากขึ้นเรื่อยๆ ให้ลูกค่อนไปทางโคนไม้จนตีถูกกลางหน้าไม้
4 หากตีถูกกลางหน้าไม้แล้วลูกยังเลี้ยวซ้าย ให้ฝึกปิดหน้าไม้ให้ช้าลงโดยทำแบบฝึกหัด จบวงให้หน้าไม้หงายขึ้น (หน้า 41 คลิ๊ก.. ) หน้าแบบฝึกหัด ชิพให้สไลซ์ (หน้า 42 คลิ๊ก..)
หลัง จากที่ได้ทำการแก้ไขปัญหาการตีลูกสไลซ์-รวบซ้าย หรือลูกฮุค-ดันขวาจนประสบความสำเร็จก็เท่ากับท่านได้ยืดลูกที่เลี้ยวโค้งและ ลูกที่พุ่งออกทางด้านข้างให้กลายเป็นลูกตรงที่เหยียดไปทาง
ด้านหน้า ตามแนวของแฟร์เวย์ ซึ่งแน่นอนว่ามันจะช่วยให้ท่านตีลูกได้ไกลขึ้นทันตาโดยไม่ต้องออกแรงเพิ่ม และหากท่านสามารถตีคุมให้ลูกอยู่ในแฟร์เวย์ได้อย่างสม่ำเสมอจนเกิดความมั่น ใจ ท่านจะกล้าตีใส่
ให้แรงขึ้นและตีได้ระยะไกลขึ้นอีกระดับจนเป็นที่ น่าพอใจ ซึ่งอาจเป็นการเพียงพอสำหรับนักกอล์ฟสมัครเล่นทั่วไปที่เล่นกอล์ฟแบบเฮฮา เพื่อการออกกำลังกาย หรือเพื่อเข้าสังคม แต่สำหรับนักกอล์ฟแนว
ฮาร์ดคอร์ที่ต้องการตีหัวไม้ 1 ให้ได้ระยะไกลสูงสุดเต็มศักยภาพ ขอให้ศึกษาในรายละเอียดของบทต่อไป