เอ็กซ์-แฟคเตอร์
(X-FACTOR)

เอ็กซ์-แฟคเตอร์ คือ ความต่างระหว่างการหมุนของสะโพกและการหมุนของไหล่ที่จุดสูงสุดของการขึ้นไม้ ตัวอย่าง เช่น ถ้าเราหมุนไหล่ซ้าย 90 องศา หมุนสะโพก 55 องศา หากนำค่าการหมุนของไหล่มาลบด้วยค่าการหมุนของสะโพก 90-55 จะได้ค่า เอ็กซ์-แฟคเตอร์ เท่ากับ 35 แต่ถ้าเราหมุนไหล่ 110 องศา แล้วหมุนสะโพกแค่ 35 องศา จะได้ค่า เอ็กซ์-แฟคเตอร์ เท่ากับ 75 ซึ่งเป็นค่า เอ็กซ์-แฟคเตอร์ ที่มากกว่ากรณีแรก

แนวความคิดของการสร้างค่า เอ็กซ์-แฟคเตอร์ ในอัตราสูง ทำได้โดยการยึดลำตัวช่วงล่าง โดยเฉพาะที่สะโพกให้คงที่ แล้วหมุนไหล่ให้มากที่สุด ยิ่งไหล่ซ้ายหมุนหนีห่างจากสะโพกซ้ายได้มากเท่าไหร่ ค่าของเอ็กซ์-แฟคเตอร์ จะยิ่งทวีคูณขึ้นเท่านั้น นั่นหมายถึง แรงบิดอันมหาศาลที่จะเกิดขึ้นที่ลำตัวและแรงบิดที่ได้สะสมไว้นี้จะทำให้ลำตัวดีดตัวกลับในขณะลงไม้ พาแขนและไม้กอล์ฟสวิงผ่านลูกด้วยความเร็วสูง ผลที่ตามมาคือ ระยะการตีที่เพิ่มมากขึ้น ดังจะเห็นการเคลื่อนไหวนี้จากนักกอล์ฟชื่อดัง เช่น ไทเกอร์ วูดส์, เออร์นี่ เอลส์ หรือโปรรุ่นใหม่อย่าง คามิโล วิลเลกัส ที่ขึ้นไม้ด้วยการหมุนสะโพกน้อยกว่า 45 องศา ในขณะที่ไหล่หมุนเลย 90 องศา ซึ่งต่างจากตำรากอล์ฟทั่วไปที่สอนให้หมุนสะโพก 45 องศา และหมุนไหล่ 90 องศา และนี่ก็คือ เหตุผลที่ทำให้นักกอล์ฟเหล่านี้ตีลูกได้ไกลเป็นลำดับต้นๆ ใน พีจีเอทัวร์

ด้วยเหตุผลนี้ เอ็กซ์-แฟคเตอร์ จึงเป็นการเคลื่อนไหวยอดนิยมในทศวรรษที่ 20 โดยเฉพาะทิชชิ่งโปรรุ่นใหม่ได้นำความรู้เรื่อง เอ็กซ์-แฟคเตอร์ ไปใช้ประกอบการสอนกันอย่างแพร่หลาย

ส่วนตัวผมเห็นว่า เอ็กซ์-แฟคเตอร์ เป็นการเคลื่อนไหวที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ถ้าเรานำมันไปใช้ด้วยปริมาณที่พอเหมาะกับร่างกายของนักกอล์ฟแต่ละบุคคล

การจะสร้าง เอ็กซ์-แฟคเตอร์ อย่างเต็มรูปแบบได้เหมือนพวกโปร โดยการพยายามยึดสะโพกให้นิ่งอยู่กับที่

แล้วหมุนไหล่ให้มากที่สุด นักกอล์ฟผู้นั้นจะต้องมีร่างกายที่แข็งแรงสมบูรณ์ เข้าโรงยิม มีโค้ชส่วนตัวคอยดูแลการบริหารร่างกาย โดยเฉพาะในเรื่องความยืดหยุ่นขอร่างกายแบบมืออาชีพ

ผมเคยเห็น เออร์นี่ เอลส์ นักกอล์ฟร่างยักษ์แต่มีความยืดหยุ่นสูง สามารถยืนเข่าตึงแล้วก้มตัวเอาหน้าผากแตะต้นขาได้ หรือเอามือซ้ายยกข้ามไหล่ซ้ายไปทางด้านหลัง แล้วเอามือขวาไขว้หลังมาเกี่ยวล็อกกับมือซ้ายได้เต็มๆ

ผมเชื่อว่านักกอล์ฟทั่วไปอย่างเราท่านไม่สามารถทำอะไรแบบนี้ได้

มีอยู่วันผมบังเอิญเห็นเพื่อนโปรรุ่นน้องที่เพิ่งจบทีชชิ่งโปรจาก ออสเตรเลีย กำลังใช้ เอ็กซ์-แฟคเตอร์ ประกอบการสอน โดยนั่งคุกเข่าที่ด้านหลังของลูกศิษย์ แล้วใช้มือจับสะโพกทั้ง 2 ข้างไม่ให้หมุนในขณะที่กำลังขึ้นไม้ ปรากฏว่าลูกศิษย์คนนั้นซึ่งเป็นชายร่างใหญ่ ตัวแข็งและหนา อายุราว 50 กลางๆ หมุนไหล่ไม่ไปจนทำให้ลำตัวหงายกลับเข้าหาเป้าหมายและขึ้นไม้ด้วยการยก
แต่แขนขึ้นในมุมชัน ผลก็คือ การสวิงไม้คร่อมลงมาจากด้านนอกเข้าด้านในเส้นเป้าหมาย ตีลูกเลี้ยวออกขวาเป็นกล้วยหอม

การสร้าง เอ็กซ์-แฟคเตอร์ ที่พอเหมาะสำหรับนักกอล์ฟที่มีความยืดหยุ่นของร่างกายในระดับกลางๆสามารถทำได้โดย

1. รักษาสะโพกและหัวเข่าทั้ง 2 ข้างให้แน่นิ่งในช่วง 4 ฟุตแรกของการขึ้นไม้
2. รักษามุมย่อของเข่าขวาให้คงที่และไม่ให้ หัวเข่าแบะออกไปทางขวา
3. รักษาน้ำหนักให้ตกลงที่ด้านในเท้าขวาที่จุดสูงสุดของวงสวิง

ขบวนการนี้จะทำให้เกิดแรงบิดที่ช่วงกลางของลำตัวตั้งแต่ช่วงแรกของการขึ้นไม้และหลังจากที่มือสวิงขึ้น ไหล่ก็จะเริ่มหมุนมากขึ้นและจะดึงสะโพกให้หมุนตามโดยที่ยังคงไว้ซึ่งแรงบิดในอัตราส่วนที่น่าพอใจ

สำหรับนักกอล์ฟอาวุโสที่มี่ลำตัวหนา ตัวแข็ง หรือพุงใหญ่ มีความยืดหยุ่นต่ำ ไม่สามารถหมุนลำตัวช่วงบน

ขณะขึ้นไม้ได้มากเพียงพอ ผมขอแนะนำให้ตั้งใจหมุนกระเป๋ากางเกงด้านขวาไปทางด้านหลังในขณะขึ้นไม้ การหมุนกระเป๋ากางเกงไปทางด้านหลังก็คือ การหมุนสะโพก ซึ่งเป็นฐานของลำตัวช่วงบนและไหล่ ถ้าเราหมุนที่ฐาน ยอดก็จะหมุนตามไปได้มากขึ้น เป็นการยอมสูญเสียค่าเอ็กซ์-แฟคเตอร์ บางส่วนเพื่อแลกกับการให้ลำตัวช่วงบนและไหล่ให้หมุนบิดได้เต็มที่ไปทางด้านหลังลูกกอล์ฟ ช่วยให้มีโอกาสสวิงไม้เข้าปะทะเต็มๆ ลูกจากด้านในเส้นเป้าหมายได้อย่างมีประสิทธิภาพ

Comments

comments